คำนำหน้านามชี้เฉพาะแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ถูกกล่าวถึง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ เหตุการณ์ หรือคนอยู่ห่างจากผู้พูดมากน้อยเพียงไร และยังสามารถใช้เพื่อแสดงระยะใกล้ไกลทั้งทางกายภาพและทางอารมณ์ความรู้สึกได้อีกด้วย เมื่อพูดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ หากเป็นเหตุการณ์ในปัจจุบัน คำนำหน้านามชี้เฉพาะที่ใช้มักจะเป็นคำที่ให้ความรู้สึกว่าอยู่ใกล้ ๆ สำหรับเหตุการณ์ในอดีตจะใช้คำนำหน้านามชี้เฉพาะที่ให้ความรู้สึกว่าอยู่ไกล
| อยู่ใกล้ผู้พูด | อยู่ไกลจากผู้พูด | |
|---|---|---|
| Adverb | Here | There |
|
Demonstrative with singular nouns & uncountable nouns |
This | That |
|
Demonstrative with plural countable nouns |
These | Those |
การใช้คำนำหน้านามชี้เฉพาะ
ตัวอย่างเช่น
| อยู่ใกล้ผู้พูด | อยู่ไกลจากผู้พูด |
|---|---|
| Is this John's house? | Is that John's house over there? |
| This is a nice surprise! | That must have been a nice surprise for you. |
| These apples are mine. | Those apples are yours. |
| What are you up to these days? | Those days are long gone. |
| This time I won't be late. | We really surprised you that time. |
| This sugar is for my crepes. | You can use that sugar for your cake. |
ตำแหน่งในประโยค
คำนำหน้านามชี้เฉพาะจะวางไว้ข้างหน้าคำนามหรือคำคุณศัพท์เพื่อขยายคำนามนั้น
ตัวอย่างเช่น
- This blue car needs to be washed next.
- Those people were here first.
- That metal rod should work.
- These oranges are delicious.
นอกจากนี้ คำนำหน้านามชี้เฉพาะยังสามารถวางไว้ข้างหน้าตัวเลขได้อีกด้วย หากตัวเลขนั้น ๆ เป็นที่เข้าใจว่ากำลังพูดถึงสิ่งใด
ตัวอย่างเช่น
- I'd like to try on that one.
- This one is broken.
- I'll take these three.
- Those two are not as pretty as these two.
อีกทั้งคำนำหน้านามชี้เฉพาะยังสามารถใช้โดด ๆ ได้อีกด้วย หากเป็นที่เข้าใจว่ากำลังพูดถึงสิ่งใด
ตัวอย่างเช่น
- I'll never forget this.
- That has nothing to do with me.
- I didn't ask for these.
- Those aren't mine.